سردار شهید بهمن پارسا قائم مقام فرمانده گردان قدرت الله لشگر 5 نصر در هشتم شهریور ماه سال 1337 در روستای جودر از روستاهای بجنورد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در روستای زادگاهش به پایان رسانید. در سال 1354 برای ادامه تحصیل به شیروان رفت و همزمان با تحصیل وارد مبارزات سیاسی شد. پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته طبیعی ، فعالیت های سیاسی خود را بیشتر کرد. چندین بار از سوی ساواک مورد تعقیب قرار گرفت، ولی موفّق به دستگیری وی نشدند. با پیروزی انقلاب اسلامی مدّتی در کمیته انقلاب اسلامی فعّالیّت کرد و با شروع جنگ تحمیلی وارد تشکیلات بسیج و سپاه شد، اگرچه در سپاه شیروان مسئولیت های مختلفی را تجربه کرد ولی روح ناآرام وی با این پست ها و مقام ها تسکین نمی یافت،وی می خواست انسانیت و شجاعت خود را در جبهه های جنگ به تماشا بگذارد. شهید پارسا انسانی متواضع، صبور و منطقی بود. جنب و جوش زیادی داشت و یک جا بند نمی شد. از کمک به همنوعان دریغ نداشت و در کارهای جمعی شاخص بود. شاخص بودن وی در امور جمعی، از دو جهت بود: یکی از بعد جسمی و فیزیکی که قوی جثّه و فعال بود. دوم به لحاظ داشتن چهره ای جذاب و دوست داشتنی که موجب جذب بقیه می شد. با حضور پی در پی در غرب و جنوب در عملیات های مختلفی مانند، کربلای 2- 4- 5 ، والفجر 8 و خیبر افتخارآفرین بود. بسیاری از دوستان و هم رزمان سردار پارسا از وی به عنوان عابد سنگرها یاد کرده اند. راز و نیازهای شبانه وی زبانزد همگان بود. آرزوی بزرگش زیارت بارگاه آقا اباعبدالله الحسین(ع) بود. یکی از دعاهایی که همیشه ورد زبانش بود، این جمله بود: «خدایا! ما را با عزت از این دنیا ببر.» همواره می گفت: خدایا امام عزیز را برای ما نگه دار و خدایا مرگ ما را با شهادت در راهت قرار بده. سرانجام سردار شهید بهمن پارسا در جزیره مجنون در تاریخ چهارم تیرماه سال 1367 در30 سالگی به درجه رفیع شهادت رسید و روحش در بهشت حمزه رضا (ع) روستای زیارت شیروان آرام گرفت.
بخشی از وصیت نامه سردار شهید پارسا:
«... ای یاران مرا شهید ننامید، تا مردم فکر نکنند که همه شهیدان چون بنده، گنهکار و قلبی سیاه داشته اند. و ای ملت، شهیدان خوش سیرت و خوش قلب بودند و این من بودم که بد بودم. شما همه مرا ببخشید و در روی قبرم پاسدار ننویسید چون بنده لیاقت پاسداری را پیدا نکردم... عاشقانه با خدا راز و نیاز کنید و برای من طلب عفو و بخشش کنید و برادرانم شما که عاشقید عاشقانه پای در راهم بگذارید و اسلحه مرا بر زمین مگذارید و بجنگید یا پیروز می شوید و یا شهید می گردید و پیش من می آیید بنابراین آسوده خاطر باشید و اصلا چرا ما گریه کنیم؟ ما باید بر حال منافقان و بدبختان و گنهکاران گریه کنیم. و شما پدر و مادر عزیزم، روحیه بدهید که کسی در عزایم در میان جمعیت ناشناخته، سینه چاک نکند.»
تومولوس: مزاری که برای پادشاه و خانواده پادشاه بوده و اتاقیست که اول بر روزی زمین یا کمی پایین تر از سطح زمین بنا می شود و سپس با توده ای از خاک و یا تپه ای که از سنگ تشکیل شده ، پوشیده می شود . این مزار ها از طرف معماران روز ساخته می شد .
نباید با نگاه به ظاهر بیرونی آن گول خورد ، زیرا معمولا معماری عظیمی را در درونشان حفاظت می کنند. پادشاه و یا افرادی که از خانواده پادشاه می مردند ، با اشیایی که استفاده می کردند و هدیه هایی که دریافت میکردند، در اتاقهایی ساروجی یا سنگی و یا چوبی ساخته میشد و به همراه جسد دفن می شدند .
بلندی تومولوس، و زیبایی معماری آن با توجه به ثروت و ارزش فرد مرده ، متغیر می باشد، آنها که ارتفاع بلندتری دارند، برای پادشاهان و حکام ثروتمندتری می باشد.
این بناها همیشه دارای ارتفاعاتی با ضرایب 9 ، مثل 9 ، 18 ، 27 ، 36 متر می باشند.
البته بايد در نظر داشت كه فرسايش و نيز گاهي اوقات سازه هايي كه در سالهاي پس از آن بر روي تپه ساخته مي شده است نيز مي تواند ارتفاع را تا دو متر بيشتر و يا كمتر بنمايد.
تومولوس ها تپه های ساختگی می باشند و علیرغم اینه شبیه به تپه های کوچک دست ساز می باشند ولی با توجه به ویژگی هایشان ، از تپه های کوچک دست ساز متمایز می باشند، مشخص ترین ویژگی آنها این است که به شکل قیف وارونه می باشند.
اگر از دور و نزدیک به تومولوس دقت شود، همیشه ساختگی بودنش کاملا مشخص می باشد. البته معماری درون و بیرون تومولوس ، با توجه به ارزش و قدرت فرد مرده و موقعیت جغرافیایی و آیین و رسوم اقوام مختلف، تغییر می کند و استاندارد مشخصی ندارد .
برای اینکه خاک نلغزد و باعث رانش نشود، در موضع پایین دیوارهایی وجود دارد که از سنگهای بزرگی تشکیل شده است.
در تومولوس ها علاوه بر اینکه بر جلوگیری از دستبرد تدابیری در نظر گرفته می شده است، در مکانی ساخته می گشت که از دور دست ها به وضوح دیده بشود.
تمام تومولوس ها آنطور که حدس زده می شود ، پر از طلاهای درخشان یا مومیایی و ... نمی باشند. در این گونه مزارها ، اشیایی وجود دارد که انسانهای مرده در طول حیاتشان صاحب آنها بوده اند و بدین ترتیب در بعضی از این مزارها اشیایی ناچیز و در بعضی از آنها بسیار زیاد و ارزشمند وجود دارد.
معمولا در تومولوس های متعلق به زنان، زیورآلات و آویزه های زیادی موجود است و در تومولوس هایی که متعلق به مردان می باشد، وسایل و ابزار جنگ و نبرد بیشتر به چشم می خورد.
ضمنا تومولوس ها جزو مناطق و محوطه های حفاظت شده تلقی می گردند و حفاری آنها با توجه به قوانین کشورمان ممنوع می باشد.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
عضویت سریع
